Groen is poen!

Groen is poen!

Dat klinkt uitbundig. En nodigt uit tot verder rijmen; groen kost poen, groen wil poen, om de poen is het te doen. En er komt een liedje in mijn hoofd: poen, poen, poen, poen! Wim Sonneveld zong er over in 1955: 't Zal je gedacht zijn wat je allemaal met poen ken doen. Je hoort vaak zeggen dat geluk niet zo te koop is, maar geld doet wonderen en vooral als 't een hoop is.'

Gek woord eigenlijk ‘poen’. Wikipedia weet raad! Poen komt in de betekenis van geld voor het eerst voor in een blijspel in 1698. Taalhistoricus Ewoud Sanders schrijft dat het woord poen waarschijnlijk komt van het Jiddische ponem voor ‘gezicht’. Het zou dan een verwijzing zijn naar de afbeelding van de vorst(in) op munten.

Tot zover de uitleg en mijn omtrekkende beweging om het over groen is poen te hebben. Eigenlijk word ik een beetje moe van die uitdrukking. Aan de ene kant is er een grote groep mensen die roept dat duurzaam ondernemen alleen maar extra geld kost en daarom niet haalbaar is. Er is geen business case is dan de standaardzin die je hoort. En aan de andere kant is er een groep die zichzelf een beetje lijkt te overschreeuwen, zichzelf en anderen probeert te overtuigen lijkt het wel, dat groen toch echt poen is. Alsof je een marktkoopman zijn waren hoort aanprijzen.

Met beide groepen heb ik niks. Het zijn vooral mooie voorbeelden van beperkt denken, waarbij geld op de korte termijn de enige drijfveer is. Poen dus! Waarom niet breder denken in termen van waarde. Wat is de waarde die we toekennen aan schone lucht, schoon water en schone grond? Wat is het ons waard om te voorkomen dat planten- of diersoorten verdwijnen? En wat is onze gezondheid ons waard? Gemiddeld genomen kennen we meer waarde toe aan iets, waarvan we direct voor- of nadeel hebben. Over schoon water maken we ons direct druk. Zie de recente krantenkoppen over het gevaar van loden waterleidingen bij crêches. Aan een beestje of een plantje dat verdwijnt hechten we al minder waarde.

Terug naar Wim Sonneveld. Geld kan helpen in ons geluksgevoel, zeker als je het nodig hebt voor eten, drinken en een dak boven je hoofd. Maar ‘in the end’ is geluk, onze gezondheid of een schone leefomgeving niet te koop. Daarom zeg ik: groen gewoon doen!

Jeanet van Antwerpen (1967) is economisch geograaf. Geboren in Middelharnis op het mooie eiland Goeree-Overflakkee. Als directeur van Schiphol Area Development Company (SADC), werkt zij via de ontwikkeling van state-of-the art business parks aan een sterkere regio. Sterk gemotiveerd om economische groei en het verbeteren van de leefkwaliteit hand in hand te laten gaan. Fervent reiziger, gepassioneerd duiker en (berg)wandelaar. Levensmotto: er valt altijd iets te ontdekken.

 

 


Reacties

WhatsApp us!